Iemand vroeg mij onlangs naar mijn allergrootste ergernis. Dat vond ik niet heel moeilijk. Ik erger me sowieso aan een hoop dingen. Maar één ding staat met stip bovenaan en de woorden popelden dan ook om eindelijk naar buiten te mogen. Komt ‘ie… Ik erger me namelijk enorm aan het feit dat mijn vriend geluid maakt. Precies, je leest het goed. Dat klinkt niet heel aardig, dat begrijp ik. Maar ja, het is nu eenmaal zo. Levensgeluiden van mijn partner irriteren mij gigantisch. Dat klinkt natuurlijk nog steeds onaardig. Wellicht moet ik het even uitleggen…
Toen ik nog alleen in mijn volgestopte roodgeverfde appartementje woonde, had ik nooit last van de tv die aanstond of de waterkoker die borrelde of een douche die stroomde. Vooral omdat ik al deze elementen zelf controleerde. Een film zette ik altijd even op pauze als de waterkoker op zijn hoogtepunt borrelde en als ik ging lezen, zette ik eventueel de radio zachtjes op de achtergrond aan. Allemaal geen probleem en volledig volgens plan, ik woonde in vrede met mezelf en mijn gehoorgangen waren een bijzonder serene bedoeling. Maar sinds ik ben gaan samenwonen in zijn moderne witgestucte appartement is alles veranderd. Opeens is er nóg iemand in mijn leefruimte die te pas en te onpas geluid maakt. Serieus. Zit ik net vol interesse het journaal te kijken, begint het koffiezetapparaat te ratelen als een grind malende op hol geslagen betonmolen. Of terwijl ik snotterend de nieuwste film met Hugh Grant kijk, mis ik de clue volledig omdat mijn vriend nét een plastic verpakking aan het….tja, wat dóet hij überhaupt met die verpakking dat zo’n oorverdovend en vooral voortslepend lawaai moet maken? En zo kan ik nog wel even doorgaan; de föhn, de toch al onzinnige filmpjes op zijn telefoon, niezen (Ooh, niezen vind ik ook zo irritant!), de afzuigkap zomaar aanzetten, hoesten en – hou je vast- zenuwachtig met zijn been over de stoel wiebelen. Ik erger me enorm aan het feit dat mijn vriend geluid maakt. Zo, het kan maar gezegd zijn.
Maar ooit schreef ik zelf eens dat je je niet moet ergeren of irriteren, maar verbazen over dingen. Als je je verbaast over dingen komt dat direct een stuk sympathieker over. Je kunt je verbazen over andersmans rijstijl of passie voor roddelen. Of ik kan me soms verbazen over het feit dat ik altijd de de langste wachtrij bij de kassa weet te kiezen. Maar goed, ik wil mijn eigen advies best opvolgen, hoor. ( Ik bedoel, wie doet het anders?) Bij deze dus; ik verbaas me enorm over alle geluiden die mijn vriend maakt. En inderdaad, het klopt. Dat klinkt al direct een stuk vriendelijker toch?
PS. Hij is verder hartstikke lief hoor. Op al dat geluid na.