“Doen jouw fantasieën en schrijftalent niet onder voor de meest gelezen boeketreeksen? Doe dan mee met onze fijne foute zomer-schrijfwedstrijd. Met als schitterende beloning: een publicatie van je verhaal met credits in onze fijne foute zomer-verhalenspecial!
Wat moet je hiervoor doen?
1. Laat je zwoele zomerfantasieën de vrije loop.
2. Blijf op je stoel zitten en glij er niet vanaf.
3. Klim in de pen en schrijf je fictieve fijne foute zomer-verhaal.
4. Hou je aan het minimum van 2.000 en het maximum van 3.000 woorden.
5. Lever je verhaal in.”
Twijfelend lees ik de oproep van &C, het populaire tijdschrift van de nog populairdere Chantal Janzen. Het is verleidelijk. En nee, niet die boeketreeksboekjes, daar heb ik eerlijk gezegd geen ervaring mee. Maar deze oproep voor schrijftalent roept me, lonkt me met wat er aan de andere kant van de horizon ligt: een enorm groot publiek. Hoewel ik me eigenlijk wil focussen op het afschrijven van mijn nieuwe boek en me vooral niet wil laten afleiden door schrijfwedstrijden, besluit ik toch een kans te wagen. Want stel dat…
Maar waar begin ik? Als er iets is wat ik angstvallig als de pest vermijd tijdens het schrijven van mijn verhalen is het seks. Want awkward. De proeflezers van Van Chanel naar Flanel waren het echter na het lezen van het manuscript over één ding eens: er moet seks in! Jaiks. Serieus, moet dat? Echt?
Oké. Door mijn werk als hulpverlener ben ik heel wat gewend. Mensen vertellen je de gekste dingen en ik kan het aanhoren zonder een spier in mijn gezicht te vertrekken. Soms geef ik zelfs advies en klink ik super professioneel. Maar het beschrijven van seks, de aanloop, de opbouw van spanning en dan de daadwerkelijke daad met explicite benamingen is toch wat anders. Het voelt gek, pretty awkward en vreemd intiem. Ik hoor mensen vaak zeggen: als ik jouw verhalen lees, zie en hoor ik jou gewoon praten. Kijk, dat is dus absoluut niet de bedoeling. Ik wil niemand opzadelen met het beeld van…Nou ja, daar heb je het al. Hou op, zeg!
Maar je moet jezelf blijven uitdagen en nogmaals, wat een publiek heeft Chantal Janzen. En dus ging ik aan de slag met het bedenken van een verhaal. Ik brainstormde gekscherend met collega’s, dacht terug aan de tijd dat ik 50 Shades las en na een tijdje dacht ik: Oké, I got this. En dus schreef ik een verhaal. Met een piemel en een …een…ik kan het nog steeds niet. En een vrouwelijk onderlichaam. Je kent het wel. Ik schreef het aan de eettafel terwijl mijn vriend met een opgetrokken wenkbrauw tegenover me zat te werken. ‘Mag ik het lezen?’ vroeg hij toen het af was. ‘Nee, dat mag niet.’ Het schaamrood vloog me naar de wangen. Dat is echt echt echt…ongemakkelijk. Dus nee. Niemand mag het lezen. Misschien niet helemaal realistisch is bij deelname aan een schrijfwedstrijd maar hé, geef me even verwerkingstijd.
Ik vroeg één schrijfmaatje of ze het wilde lezen en voorzien van feedback. Ook dat vond ik gênant, maar ze las het stoïcijns, gaf concrete feedback en zei dat het een tof verhaal was. Nou vooruit, na lang intern beraad met mezelf nam ik het besluit: ik zou het opsturen, de kans dat ik uitgekozen word was toch nihil en dan hebben we het er gewoon niet meer over. Oké? Oké.
“Maar… we hebben heel goed nieuws voor je, want uit alle aanmeldingen is jouw verhaal gekozen. Feest, ballonnen, slingers, champagne: WHOE-HOE!!!”
Ik staar naar het mailtje wat zojuist op mijn telefoon is binnengekomen. OMG. Ik heb gewonnen. Mijn verhaal is uit de enorme berg inzendingen gekozen. Mijn eerste reactie is natuurlijk blijdschap. Dit is SUPER! Mijn verhaal wordt gepubliceerd in de pocket van &C en duizenden mensen gaan dit lezen! Wait, whut?…duizenden mensen gaan dit lezen? Oh mijn god, mensen gaan mijn verhaal daadwerkelijk lezen! Mijn vader gaat dit lezen. Mijn baas gaat dit lezen! Mijn moeder gaat dit lezen. Mijn bróer gaat dit lezen…Dit is gênant!
“De pocket zal verkrijgbaar zijn in combinatie met ons fijne foute zomernummer (&C editie 8). Dit pakket ligt van 11 juli t/m 7 augustus in de winkels. Daarnaast versturen we de pocket naar alle abonnees van &C.”
Dus dames en heren, het was leuk geweest. Maar tabee! Vanaf 11 juli emigreer ik met nog onbekende bestemming. Misschien ga ik wel, samen met mijn nieuw ontdekte talent, op een subtropisch, zwoel eiland cheesy romannetjes schrijven. Terwijl een gespierde donkerharige adonis mij koelte toe wappert en ik toekijk hoe de zweetdruppels over zijn harde gebruinde torso…
Hè wat?
Haha, super tof! Ik smul van dat soort tijdschriftverhalen! Ok vooruit, dan geef je je broer en ouders een gecensureerd exemplaar, opgelost ;-). Vermakelijk blog ook weer! Zijn die al gebundeld?
Leuk blog! Ik kijk uit naar je verhaal.
Liefs Alicia
Ha ha wat leuk geschreven. Ik heb hetzelfde gevoel als mij gevraagd wordt om een erotische roman te lezen en te recenseren. Dan heb ik het niet self geschreven maar moet ik beschrijven wat ik van het verhaal vond en wat het met me deed…. Daarom doe ik het bijna nooit.
Help me onthouden wanneer hij uitkomt, ik ben nu wel heel nieuwsgierig.
Marijke geweldig ! Naast goed tekenen , kun je ook nog eens leuk schrijven ! Ik ben benieuwd naar je verhaal en ik zal je gewoon met stalen gezicht aankijken zonder een spier te verrekken ?
Zo grappig en leuk geschreven. Herkenbaar ook. Soms zijn er bij het schrijven hogere machten aanwezig, dat blijkt nu ook weer. Gefeliciteerd!
Zo superleuk!!! Gefeliciteerd!