Ik ben een Bachelor-hooligan.

‘Hij is mijn soulmate,’ snikt ze tegen haar concurrenten, terwijl ze haar tranen probeert op te vangen die over haar wangen lopen. ‘Hij houdt namelijk ook van reizen.’

Toen ik de promo’s van een nieuw seizoen van The Bachelor zag, dacht ik direct: mee maken, d’r bij zijn! Niet letterlijk natuurlijk, alsjeblieft niet,  maar ik voed me vol overgave vanaf de zijlijn aan dit soort programma’s. Als tegenwicht voor mijn hectische baan als hulpverlener en drukke schrijversleven, vind ik het heerlijk om in gestolen uurtjes programma’s te kijken waarbij ik niets anders hoef te doen dan op de bank zitten en zonder een enkele gedachten of emotie naar het beeld staren.  Dr. Phil en Temptation Island zijn favoriet.  Met stip gevolgd door alles waar onze Samantha/Barbie zich over laat filmen. Samantha en Michael scheiden ermee uit al gezien? Fas-ci-ne-rend! Ik kan er geen genoeg van krijgen. En ik popel om te horen met wie Gordon gaat trouwen.

De eerste deceptie dient zich echter al vroeg in het programma aan. Wait,  whut? Deze bachelor is helemaal geen miljonair! Verwijtend staar ik naar het scherm en volg met opgetrokken wenkbrauwen het voorstelrondje. Ik besef dat ik er een programma naast zit. Verdorie, gaat dit over de gewone man?  Maar direct struikelen mijn hersenen over de volgende verwondering want welke ‘gewone’ man wil zichzelf neerzetten als de meest charmante, knappe begerenswaardige vrijgezel van Nederland? Vooruit Robbert, mijn aandacht heb je.

Éen voor één komen de dames via een rode loper naar onze bachelor toelopen die met glimmende ogen als een kind in de snoepwinkel alle dames van top tot teen opneemt. Er valt niets te zeggen van de manier waarop hij ze begroet. Hij is vriendelijk, charmant, hier en daar gevat en het belangrijkste wat bijna alle dames te horen krijgen: ze hebben ontzettend mooie ogen. Allemaal! Er valt ontzettend veel te zeggen over de manier waarop de vrouwen reageren. Maar er schijnt een woordenlimiet aan een blog als deze te zitten.

Na het voorstellen van de dames wordt het natuurlijk pas echt smullen want dan begint de cocktailparty. Twintig dames die spontaan verliefd zijn, worden bij elkaar gezet, wat alcohol erbij en dan onze Robbert, de arme man, die érgens moet beginnen om nader kennis te maken. Aan het eind van deze (twee uur durende!) aflevering moet hij namelijk maar liefst zes dames naar huis sturen.  Al snel barst de strijd tussen de dames om de aandacht van de vrijgezel los en ik smul. Als een hooligan zit ik op de bank en moedig de dames aan tot complotten, valstrikken en ik leef van oneliner naar oneliner.  Spandoeken, vlaggetjes en toeters, ik zit er klaar voor. Ik kan dan ook haast niet kiezen als je me vraagt naar mijn hoogtepunt van deze aflevering. Is het Naomi die haar naam denkt te horen en zich al ellebogend door de andere dames heenwerkt terwijl de roos voor een andere dame bedoeld is? Awkward.  Maar nee, het hoogtepunt ligt voor mij bij één van de andere dames. Want zij heeft de Bachelor namelijk al tot haar soulmate bestempeld. ‘Hij is mijn soulmate,’ snikt ze tegen haar concurrenten, terwijl ze haar tranen probeert op te vangen die over haar wangen lopen. ‘Hij houdt namelijk ook van reizen.’ Dat 85 % van de mannelijke bevolking in deze leeftijdscategorie van reizen houdt, laten we maar even achterwege want ik kan maar aan één ding denken:

Ik kan niet wachten tot ze volgende week ontdekt dat hij ook van lekker eten houdt.