https://instagram.com/p/2dNYJ1SBSI/
Ik aai boeken. En ik kom er gewoon voor uit. Ik aai boeken in de winkel of gewoon thuis. Ik aai boeken als ze nieuw zijn of als ze juist heel oud zijn. Ik aai ook boeken die ik heel mooi vind. Ik aai gewoon boeken.
Vandaag ging ik naar het boekenfestijn. Een jaarlijks walhalla voor de boeknerd met een enorme hal vol met boeken, boeken en nog eens boeken voor hysterische prijzen. Gelukkig is dit evenement er maar eens per jaar want ik ga er als een malle tekeer. Maar vandaag was niet mijn jaarlijkse uitje. Vandaag was de éxtra editie – halleluja – en ik kon mezelf niet bedwingen. En dus liep ik langs de uitgestrekte rijen met tafels en aaide alle boeken die mij met een mooie kaft toelachten. Soms zag ik een boek dat ik al kende – extra aai – , een boek dat ik zeker wilde hebben – aai en hop, in het winkelmandje – en af en toe een boek wat ik heel slecht vind. Dan aai ik niet. Dan gruwel ik even en sla dit boek bewust over. Terwijl ik zo al aaiend langs de boeken liep, zag ik in de rij tegenover mij een mede-aaierd. Een meisje liep gedachteloos langs de rijen en ging met haar hand langs alle kaften terwijl ze met een dromerige glimlach langzaam voorbij liep. Ik glimlach ook en aai het volgende boek, blij dat alle boeken genoeg liefde krijgen.
Eenmaal thuis staar ik een paar uur tevreden naar mijn bescheiden – echt! – stapeltje met nieuwe aanwinsten. Eerst mogen ze nog een tijdje pronken als stapeltje. Op de tafel. Dan op de leuning van de bank. En dan, na een week of zo krijgen ze een plekje in de boekenkast. Of eigenlijk ernaast. Want toegegeven, écht plek heb ik niet meer in mijn boekenkast. Maar ik schuif wat, verplaats wat, aai wat en zo krijgt alles toch zijn eigen plek. En dan doe ik tevreden een paar stappen achteruit en staar vol bewondering en liefde naar mijn boekenkast – en alle plekken ernaast waar ook boeken staan-. En dan ga ik op pad, op zoek naar nog meer boeken om te aaien.
Ik aai boeken.
Oh, en soms ruik ik er ook even aan.